ჰაიანე აკოპიანი დაიბადა 1957 წლის 4 ოქტომბერს ხარკოვში, უკრაინა. მან დაამთავრა ლვოვის სამედიცინო უნივერსიტეტი, ხოლო 1980 წელს ჩააბარა ასპირანტურაში გენეტიკის განხრით მოლეკულური ბიოლოგიისა და გენეტიკის ინსტიტუტში (კიევი, უკრაინა). მას გავლილი აქვს მრავალი საკვალიფიკაციო კურსი ციტოგენეტიკაში და კლინიკურ გენეტიკაში (სამედიცინო გენეტიკის ინსტიტუტი, მოსკოვი; ოვერნის უნივერსიტეტი, კლემონ-ფერანდი, საფრანგეთი; ბავშვთა მემორიალური ჯანმრთელობის ინსტიტუტი, ვარშავა, პოლონეთი). ამჟმად იგი არის სამეცნიერო საქმიანობის ვიცე-დირექტორი მემკვიდრული პათოლოგიების ინსტიტუტში (ლვოვი, უკრაინა) და სრული პროფესორი რჟეშოვის უნივერსიტეტის ექსპერიმენტული და კლინიკური მედიცინის ინსტიტუტში (პოლონეთი). იგი არის სამეცნიერო პროექტის „ძუძუსა და საკვერცხის კიბოს წინასწარგანმწყობი გენეტიკური და ეპიგენეტიკური ფაქტორების როლის გამოკვლევა პოლონეთსა უკრაინი“ კოორდინატორი, რომელიც ხორციელდება მელბურნის უნივერსიტეტთან ერთად.

პასკალ ბორი არის ბიოეთიკის ასოცირებული პროფესორი ბიოსამედიცინო ეთიკისა და სამართლის ცენტრში (ლუვენის უნივერსიტეტი, ბელგია). მისი კვლევის ძირითდ ინტერესებს წარმოადგენს ინოვაციური ტექნოლოგიების ეთიკური, სამერთლებრივი და სოციალური ასპექტები. მისი პუბლიკაციები ეხება ისეთ საკითხებს, როგორიცაა მომხმარებლის პირდაპირი გენეტიკური ტესტირება, საზოგადოებრივი ჯანდაცვის გენომიკა, ბიობანკირება, ადამიანის ქსოვილების კვლევა, გენეტიკური ტესტირება, პრეკონცეფციური სკრინინგი, ნეონატალური სკრინინგი და სპორტის ეთიკა. მას აქვს 130-ზე მეტი პუბლიკაცია საერთაშორისო რეფერირებულ ჟურნალებში.
იგი არის ერასმუს მუნდუსის სამაგისტრო ბიოეთიკის პროგრამის დირექტორი და ასწავლის სამედიცინო ეთიკას. იგი არის ფლემიშის კომისიის წევრი ნეონატალურ სკრინინგში (2012-2017), ბელგიის საკონსულტაციო კომიტეტის წევრი ბიოეთკის საკითხებში (2014-2018) და უმაღლესი ჯანმრთელობის საბჭოს ექსპერტი (2014-2020). იგი არის ევროპის ადამიანის გენეტიკის საზოგადოების პროფესიული და საზოგადოებრივი პოლიტიკის კომიტეტის წევრი (2009-2016) და საბჭოს არჩული წევრი (2012-2017). იგი არის ლუვენის უნივერსიტეტის YouReCa (Young Researchers Careers - ახალგაზრდა მკვლევართა კარიერა) ჯგუფის წევრი და მსოფლიო ანტი-დოპინგის სააგენტოს ეთიკური კომიტეტის წევრი.
მას მიღებული აქვს მრავალი პრიზი: 2006 წ - ბიოსამედიცინო ეთიკის “პროფესორ როჯერ ბორგრაფის“ პრიზი, 2014 - ჰოლანდიის საზოგადოების საზოგადოებრივი გენეტიკისა და საზოგადოებრივი ჯანდაცვის გენომიკის ინოვაციის პრიზი, 2015 - ჰოლანდიის ბიოეთიკის საზოგადოების პრიზი, 2015 - ბელგიის მეცნიერებისა და ხელოვნების სამეფო ფლემიშის აკადემიის სამეცნიერო კომუნიკაციის ჯილდო.

დავით ჩოკოშვილი (1988) არის მკვლევარი დოქტორანტი ლუვენის უნივერსიტეტში, ბელგია. დავითს აქვს მრავალდისციპლინური აკადემიური გამოცდილება, სწავლობდა საჯარო პოლიტიკას, გამოყენებით ბიოტექნოლოგიას და ბიოეთკას. მისი კვლევის ძირითადი ინტერესებია კლინიკური გენეტიკა და საზოგადოებრივი ჯანდაცვის გენომიკა. დავითის სადოქტორი პროექტი, რომელიც მან უნდა დაიცვას 2018 წლის ივნისში ეხება რეპროდუქციულ გენეტიკას და ეწოდება „მონოგენური დაავადებების მატარებელთა გაფართოებული სკრინინგი: ინტერდისციპლინური კვლევა.“

ანგუს კლარკე არის პედიატრი, რომელიც 1989 წლიდან მუშაობს კლინიკური გენეტიკის დარგში კარდიფის უნივერსიტეტში. მისი კვლევის განსაკუთრებულ ინტერესს წარმოადგენს რეტის სინდრომი და ექტოდერმული დისპლაზია, გენეტიკური კონსულტაცია და ადამიანის გენეტიკის სოციალური და ეთკური საკითხები. იგი არის მრავალი პუბლიკაციისა და ათამდე წიგნის ავტორი და რედაქტორი, მათ შორის „გენეტიკური ტესტირება: აუტონომიის, პასუხისმგებლობის და ბრალდების საკითხები“. იგი ხელმძღვანელობს გენეტიკური კონსულტაციის საბაკალავრო პრორამას 2000 წლიდან კადრიფის უნივერსიტეტში. ანგუს კლარკე იყო ადამიანის გენეტიკის კომისიის წევრი და დაწერილი აქვს არაერთ მიმოხილვა ბრიტანეთისა და ევროპის ადამიანის გენეტიკის საზოგადოებებისათვის, ადამიანის გენომის ორგანიზაციისათვის.

ჯეიმს კირკლენდი არის რობერტ და არლენ კოგოდის სიბერის ცენტრის დირექტორი მეიოს კლინიკაში და ნობერის ფონდის პროფესორი სიბერის კვლევაში. მისი კვლევის ძირითადი ინტერესებია უჯრედის ფიზიოლოგიური დაბერება, ასაკთან დაკავშირებული ადიპოზური ქსოვილების მეტაბოლური დისფუნქცია და დაბერების მექანიზმებზე მოქმედი ნივთიერებებისა და სტრატეგიების განვითარება, რომლებიც მიმართულია ასაკთან დაკავშირებული ქრონიკული დაავადებებისა და უნარშეზღუდულობის სამკურნალოდ. მისი პირველი შრომა ეხებოდა ფიზიოლოგიურად დაბერებულ უჯრედებზე მოქმედ მედიკამენტებს - სენოლიტურ აგენტებს. იგი არის რამოდენიმე კომპანიისა და აკადემიური ორგანიზაციის სამეცნიერო მრჩეველთა საბჭოს წევრი. იგი არის სიბერის ეროვნული მრჩეველთა საბჭოს წევრი ჯანმრთელობის ეროვნულ ინსტიტუტში, სიბერის კვლევის ამერიკის ფედერაციის პრეზიდენტი და ამერიკის გერონტოლოგთა საზოგადოების ბიოლოგიურ მეცნიერებათა განყოფილების ყოფილი ხელმძღვანელი. მას აქვს საპატიო წოდება ბოსტონის უნივერსიტეტში, აშშ და გრონინგენის უნივერსიტეტში, ჰოლანდია. იგი არის შინაგანი მედიცინის, გერიატრიის, ენდოკრინოლოგიისა და მეტაბოლიზმის ბორდ-სერტიფიცირებული სპეციალისტი.

ზაალ კოკაიამ მაგისტრის ხარისხი მიიღო (1984) თბილისის სახელმწიფო უნივერსტიტეში და პირველი დოქტორის ხარისხი (PhD) მიიღო (1987) ივ. ბერიტაშვილის ფიზიოლოგიის ინსტიტუტში, თბილისი, საქართველო. 1988-1992 წლებში იგი მუშაობდა ივ. ბერიტაშვილის ფიზიოლოგიის ინსტიტუტში უფროს და წამყვან მეცნიერ თანამშრომლად, ხოლო შემდეგ გადავიდა შვედეთში, სადაც სამეცნიერო მუშაობა გააგრძელა ლუნდის უნივერსიტეტში. 1995 წელს ლუნდის უნივერსიტეტის სამედიცინო ფაკულტეტზე მან მიიღო დოქტორის მეორე ხარისხი (PhD), ხოლო 1999 წელს - დოცენტის აკადემიური ხარისხი. მას შემდეგ იგი მუშაობს კლინიკური მეცნიერებების დეპარტამენტში და 2008 წლიდან იგი არის ექსპერიმენტული მედიცინის კვლევის პროფესორი ამჟმად პროფ. კოკაია არის ლუნდის უნივერსიტეტის ღეროვანი უჯრედების ცენტრის დირექტორი, ღეროვანი უჯრედების და რეგენერაციული მედიცინის ეროვნული სტრატეგიული ცენტის კოორდინატორი, ღეროვანი უჯრედების და აღდგენითი ნევროლოგიის ლაბორატორიის ხელმძღვანელი. მისი კვლევის ინტერესს წარმოადგენს in vitro და in vivo რეპროგრამირებული უჯრედების შესაძლო გამოყენება და ნეიროანთებითი პროცესების მოდულაცია ინსულტის შემდგომი ფუნქციონრების აღდგენის გასაუმჯობესებლად.

ლაურა ნიდერნჰოფერი არის პროფესორი მოლეკულური მედიცინისა და დაბერების/სიბერის ცენტრის დეპარტამენტში, სკრიპის კვლევითი ინსტიტუტი (იუპიტერი, ფლორიდა, აშშ). მან მიიღო ქიმიის მეცნიერებათა მაგისტრის წოდება დუკის უნივერსიტეტში და დაამთავრა სამედიცინო სამეცნიერო ტრეინინგ პროგრამა ვანდებრიტის უნივერსიტეტში, რის შემდეგადაც გააგრძელა კვალიფიკაცია როტერდამის ერასმუსის სამედიცინო ცენტრში, ნიდერლანდებში. აქ მან აღმოაჩინა ახალი პროგეროიდული სინდრომი, რომელიც გამოწვეულია დნმ-ის რეპარაციის დარღვევით, რითაც კიდევ უფრო გაამყარა მოსაზრება დნმ-ის დაზიანებისა და სიბერის ურთიერთკავშრის შსახებ. დოქტორ ნიდერნჰოფერმა დაიწყო დამოიუკიდებელი კარიერა პიცბურგის უნივერსიტეტის მოკრობიოლოგიისა და მოლეკულური გენეტიკის დეპარტამენტში. მისი სამეცნიერო კვლევა ეხება იმ მექანიზმის აღმოჩენას, რომლითც დნმ-ის დაზიანება განაპირობებს სიბერეს და სიბერესთან დაკავშირებულ დაავადებებს. იგი ძირითადად მუშაობს ადამიანის გენომის არასტაბილურობით გამოწვეული დარღვრვების თაგვის/მღრღნელების მოდელებზე და ახორციელებს წამლის აღმოჩენის პროგრამას, რომელიც მიმართულია ჯანმრთელი სიბერის გახანგრძლივებისაკენ. ლაურა იყო ელისონის სამედიცინო ფონდის ახალი მეცნიერი სიბერის დარგში, გლენის ჯილდოს პრიზიორი სიბერის ბიოლოგიური მექანიზმების შემსწავლელ კვლევაში და არის 2018 წლის ვინსენტ კრისტოფალოს ამომავალი ვარსკვლავი სიბერის კვლევის დარგში.

პოლ რობინსი არის მოლეკულური მედიცინის პროფესორი სკრიპის კვლევით ინსტიტუტში (იუპიტერი, ფლორიდა, აშშ) და ამავე ინსტიტუტის სიბერის ცენტრის დირექტორი. მანამდე იგი იყო მიკრობიოლოგიისა და მოლეკულური გენეტიკის პროფესორი, საბაზისო კვლევების დირექტორი მოლეკულური მედიცინის ინსტიტუტში, პოლ ველსტოუნის კუნთოვანი კვლევის კოოპერაციული ცენტრის დრექტორის მოადგილე პიცბურგის უნივერსიტეტის მედიცინის სკოლაში და მოლეკულური და უჯრედული ონკოლოგიის დროებითი დირექტორი პიცბურგის უნივერსიტეტის ონკოლოგიის ინსტიტუტში. მან მიიღ ბაკალავრის ხარისხი ჰავერფორდის კოლეჯში, ხოლო დოქტორის ხარისხი კი ბერკლის კალიფორნიის უნივერსიტეტში და შემდგომში მუშაობდა დოქტორ რიჩარდ მულიგანის ლაბორატორიაში, ბიოსამედიცინო კვლევის ვაითჰედის ინსტიტუტში. იგი არის 325-ზე მეტი პუბლიკაციის თანაავტორი, 175 წიგნის ქვეთავის ავოტრი და 4 წიგნის რედატორი. დოქტორ რობინსის კვლევა ეხება სხვადასხვა თერაპიული საშუალებების შემუშავებას (მათ შორის მცირე მოლეკულები, ბიოლოგიური და ღეროვანი უჯრედები), რომლებიც მიმართულია ჯანმრთელობის გახანგრძლივებისა და ავადობის შემცირებისაკენ დაბერების თაგვის მოდელებში.

1998 - დოცენტი, ექსპერიმენტული ნევროლოგია, ლუნდის უნივერსიტეტი, შვედეთი
1991 - ბიოლოგიურ მეცნიერებათა დოქტორი, ივ. ბერიტაშვილის ფიზიოლოგიის ინსტიტუტი, საქართველო
1983 - ბიოლოგიურ მეცნიერებათა კანდიდატი, ივ. ბერიტაშვილის ფიზიოლოგიის ინსტიტუტი, საქართველო
1978 - ბაკალავრი ბიოლოგიაში, თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტი, საქართველო
ამჟამად:
2008 - დღემდე - პროფესორი, კლინიკური მეცნიერებების დეპარტამენტი, ეპილეფსიის ცენტრი, ლუნდის უნივერსიტეტი, შვედეთი
2011 - დღმდე - ილია ჭავჭავაძის სახელობის სახელმწიფო უნივერსიტეტის პროფესორი, თბილისი, საქართველო
2013 - დღმდე - ეპილეფსიის ცენტრის დირექტორი, ლუნდის უნივერსიტეტი, შვედეთი
2013-2018 - EC FP7 დიდი კოლაბორაციული პროექტის EPITARGET კოორდინატორი
სტიპენდიები და ჯილდოები:
1986 - შვედეთი ინსტიტუტის სტიპენდიანტი
პუბლიკაციები:
120-ზე მეტი პუბლიკაცია, საშუალო ციტირება თითოეულ პუბლიკაციაზე - 44, საერთო ციტირება თვითციტირების გარეშე - 4942, h-ინდექსი: 39. პუბლიკაციები შემდეგ ჟურნალებში: Neuron, PNAS, Brain, J. Neurosci., J Clin. Inv., Neurobiol. Dis., Gene Therapy, PLOS ONE, Hippocampus, Molecular Therapy, და სხვა
პატენტები:
• ნუკლეინის მჟავების თანამიმდევრობათა გამოყენება ნევროლოგიური და ფსიქიატრიული დაავადებების დროს, ვექტორები და ნაერთები. EU Patent number: EP2046394 (2014)
• ნუკლეინის მჟავების თანამიმდევრობათა გამოყენება ეპილეფსიის მკურნალობაში. US patent number: 8,901,094 (2014)
• ცერებრული იშემიისა და ცერებრული დაზიანების მკურნალობა ნეიროპროტექტორული აგენტებით. US patent number: 5,972,924 (1999)

1998-დღმდე: სამედიცინო გენეტიკისა და პირველადი ჯანდაცვის ცენტრის დირექტორი და დამაარსებელი
2011-დღმდე: ერევნის სახელმწიფო სამედიცინო უნივერსიტეტის სამედიცინო გენეტიკის დეპარტამენტის ხელმძღვანელი და დამაარსებელი
2000-დღემდე: სომხეთის ჯანმრთელობის სამინისტროს მთავარი სპეციალისტი
საერთაშორისო პროფესიული აქტივობები:
2004-2008: ევროპის ჯანმრთელობის კომიტეტის ექსპერტი, ევროპის საკონსულო, სტრასბურგი:
“ევროპის ჯამნრთელობის კომიტეტის დოკუმენტი: მინისტრების კომიტეტის რეკომენდაცია წევრი ქვეყნებისათვის ჯანდაცვის მომსახურეობისა და პროფესიონალთა ტრენინგის ორგანიზებაზე გენეტიკის გავლენის შესახებ“.
2009-2011: ევროპის ჯანმრთელობის კომიტეტის ექსპერტი, ევროპის საკონსულო, სტრასბურგი
2004: ფოგარტის მეცნიერ-რეზიდენტი, ჰარვარდის საზოგადოებრივი ჯანდაცვის სკოლა, აშშ
2006: ფოგარტის მეცნიერ-რეზიდენტი, ჰარვარდის საზოგადოებრივი ჯანდაცვის სკოლა, აშშ
1994-1999: საფრანგეთის სამეცნიერიო კვლევების ეროვნული ცენტრის სტიპენდიანტი, პარიზის უნივერსიტეტი, საფრანგეთი
მრავალი საერთაშორისო სამეცნიერო პრგრამისა და პროექტის მთავარი მკვლევარი და მონაწილე.
კვლევის ძირითადი ინტერესები:
სამედიცინო გენეტიკა, მოლეკულური დიაგნოსტიკა, ადამიანის ციტოგენეტიკა, სიმსივნის გენეტიკა, ოჯახური ხმელთაშუაზღვის ცხელების და აუტოანთებითი დაავადებების გენეტიკა, გონებრივი უნარშეზღუდულობის გენეტიკა.
185 სამეცნიერო ნაშრომი, მათ შორის 70 საერთაშორისო რეფერირებად ჟურნალებში.

თამარ ჭყონიამ დაამთავრა თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტი, ხოლო სადოქტორო დისერტაცია დაიცვა მოსკოვის მოლეკულური ბიოლოგიის ინსტიტუტში. იგი თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის დოცენტი და თბილისის სახელმწიფო სამედიცინო უნივერსიტეტის მოწვეული ლექტორი იყო. ბოსტონის უნივერსიტეტის სამედიცინო ცენტრში პოსტდოქტურანტურის ორწლიანი კურსის გავლის შემდეგ თამარ ჭყონიამ მუშაობა განაგრძო ბოსტონის უნივერსიტეტის ევანსის ბიოსამედიცინო კვლევით ცენტრში (Evans Biomedical Research Centerб, Boston University). 2007 წლიდან იგი არის უფროსი მკვლევარი-მეცნიერი კოგოდის დაბერების ცენტრში (Kogod Сenter on Aging) და მეიოს კლინიკის მედიცინის დეპარტამენტის ასოცირებული პროფესორი. მისი კვლევა ეხება „დაძაბუნებული“, „გაცვეთილი“ senescent უჯრედების მნიშვნელობის შესწავლას დაბერების და ავადობის დროს. დოქტორ კირკლანდთან და მის კოლეგებთან ერთად თამარ ჭყონიამ პირველი სენოლიტიკური წამლები, რომლებიც იწვევენ „გაცვეთილი“ უჯრედების ეფექტურ ელიმინაციას როგორც in vitro, ისე in vivo პირობებში და აჩვენეს, რომ ამ უჯრედებზე ფარმაკოლოგიური მოქმედების შედეგად შესაძლებელია ასაკთან დაკავშირებული სისუსტისა და მრავალი დაავადების სიმპტომების შემსუბუქება. ზოგიერთი წამალი უკვე მზადაა კლინიკური ტესტირებისათვის ამერიკის სხვადასხვა ცენტრში და მსოფლიოს სხვადასხვა ქვეყანაში. თამარ ჭყონია არის ოთხიდან ერთ-ერთი გამომგონებელი ისეთი თაგვის მოდელისა, სადაც შესაძლებელია „დაძაბუნებული“, „გაცვეთილი“ უჯრედების შერჩევითი მოცილება. იგი აგრეთვე მრავალი პატენტის მფლობელია, რომელთაც დაბერებისა და ავადობის დროს „დაძაბუნებულ“, „გაცვეთილ“ უჯრედებზე თერაპიული მოქმედების უნარი აქვთ.

დოქტორი ტაჯერიანი არის ნეირომეცნიერი, რომლის სამეცნიერო ინტერესს წარმოადგენს ქრონიკული ტკივილი. უფრო კონკრეტულად, მის ნაშრომებში ძირითადი ყურადღება ეთმობა ტკივილის ქრონიზაციის სუპრასპინალურ კორელატებს, რომელშიც გათვალისწინებულია არაადაპტაციური პლასტიურობის უჯრედოვანი და უჯრედგარეთა მექანიზმები.
კანადაში, მაკგილის უნივერსიტეტის ნევროლოგიისა და ნეორიქირურგიის ფაკულტეტზე, დოქტორანტურის დასრულების შემდეგ, იგი შეურთდა სტენფორდის უნივერსიტეტის ანესთეზიოლოგიისა და ოპერაციის შემდგომი მედიცინის განყოფილებას. 2018 წლის შემოდგომაზე, იგი ასევე გახდება ნიუ იორკის ქუინ კოლეჯის ბიოლოგიის კათედრის ასისტ. პროფესორი.

ნიკოლ ლიიუს აქვს სამეცნიერო მაგისტრის წოდება სამედიცინო ბიოლოგიაში (უტრეჰის უნივერსიტეტი, ნიდერლანდები), არის ნუტრიციული მეცნიერებების მეგისტრი (ილინოისის უნივერსიტეტი, აშშ) და დოქტორი მოლეკულურ ბიოლოგიაში (ნეიმეგენი, ნიდერლანდები). 2003 წელს მან დაასრულა ოთხწლიანი სწავლება კლინიკურ ციტოგენეტიკაში ნეიმეგენის უნივერსიტეტის ადამიანის გენეტიკის დეპარტამენტში და შემდგომში დაიწყო მუშაობა გენეტიკოსად კლინიკურ ლაბორატორიაში. 2012 წლიდან იგი არის გონებრივი უნარშეზღუდულობის და თანდაყოლილი ანომალიების გუნდის ლიდერი ნეიმეგენის უნივერსიტეტის გენომური დიაგნოსტიკის განყოფილებაში. მისი ძირითადი აქტივობა მოიცავს ფართო განომური SNP არაის ანალიზისა და მთლიანი ეგზომის სექვენირების (WES) მონაცემების გამოყენებას კონტიტუციურ გენომურ დიაგნოსტიკაში. ნიკოლ ლიიუს და მისი კოლეგების მიზანია მოახდინონ პაციენტის დაავადების გამომწვევი გენეტიკური მიზეზის დადგენა და ახსნან დაავადების განმაპირობებელი მექანიზმი, რათა ადექვატური ინფორმაციის საფუძველზე მოხდეს სათანადო გენეტიკური კონსულტაცია. ნიკოლ ლიიუ აქტიურად მონაწილეობს გარე ხარისხის კონტროლში, იგი ჩართულია ადგილობრივ და საერთაშორისო საგანმანათლებლო პროგრამებში, არის კლინიკური ლაბორატორიის გენეტიკოსების ტრეინინგის ხელმძღვანელი ნეიმეგენში, ევროპის ციტოგენეტიკოსთა ასოციაციის (ECA) დირექტორთა საბჭოს წევრი და ECARUCA მონაცემთა ბაზის კოორდინატორი (www.ecaruca.net).

ნიკოლ ფლეიშერი არის მოლეკულური ბიოლოგი, რომელმაც დაამთავრა ებრაული უნივერსიტეტი იერუსალიმში, ისრაელი. იგი ბოლო 15 წლის განმავლობაში მუშაობდა კლინიკური კვლევებისა და უახლესი სამედიცინო ტექნოლოგიების განვითრების პროექტებში. ბოლო 4 წლის მანძილზე ნიკოლი არის FDNA Inc-ის კვლევების დირექტორი; მისი კვლევის ძირითად საგანს წარმოადგენს ხელოვნური ინტელექტის სხვადასხვა ფორმებისა და ფენოტიპ/გენოტიპის კორელაციის ერთობლივი ინტეგრაცია. იგი შეისწავლის შემდეგი თაობის ფენოტიპირების (Next Generation Phenotyping) ტექნოლოგიებს, რომელიც შერწყმულია ფენოტიპის ავტომატიზირებულ ანალიზთან და მუდმივად მზარდ გენომურ ცოდნასთან. მისი მიზანია გენეტიკური სინდრომების მქონე პაციენტების ზუსტი მოლეკულური დიაგნოზირების ახალი გზების ძიება, რაც ხელს შეუწყობს პერსონალიზებული/ზუსტი მედიცინის განვითარებას.